Over mij
De rode draad in mijn leven is altijd hard werken geweest. Ik had altijd de drang om te bewijzen wat ik allemaal kon, hoe slim ik was en wat mijn volgende uitdaging zou zijn. Ik moest en zou de top bereiken en de wereld laten zien dat ik de beste was; in mijn vak, als vrouw, als dochter, als vriendin, als student, als werknemer, als moeder. Totdat chronische vermoeidheid en lichamelijk onverklaarbare pijnklachten mij uitschakelde, waardoor ik iedere dag worstelde om mijn bed uit te komen. Ik kon niet meer. Ik was op. Ik vond het leven niet meer leuk, ik had er geen plezier meer in. En toch ging ik door met wat ik deed. Ik kon niet zwak zijn, dat zat niet in mijn DNA en dat stond niet op mijn planning.
Van overleven naar écht leven
Totdat ik mij realiseerde ‘als ik niets doe, dan blijft mijn situatie voor altijd zo. En dat kon ik als harde werker niet accepteren. Ik moest ook hierin van mezelf hard werken om van mijn vermoeidheid en pijn af te komen. En in de hulp die ik zocht, wat overigens een hele zoektocht was, moest ik mijn harde kant loslaten en in al mijn kwetsbaarheid toegeven dat ik helemaal niet onverwoestbaar was. En dat diep van binnen een meisje aanwezig was dat eenzaam was, bang en gebukt ging onder het gemis van veiligheid, verbinding, rust en steun én de pijn van haar levenservaringen. Die haar gedwongen hadden zich volledig af te sluiten van haarzelf en de wereld.
Dus ik gaf mij over. En ik liet mij helpen en leerde vertrouwen op iemand die precies wist wat ik doormaakte en dat had overleefd. En ik liet alles los, wat ik dacht dat allemaal waar was en ik dacht te weten. Ik kwam erachter dat ik heel veel nog niet wist.
Leven op mijn voorwaarden
En nu? Iedere dag sta ik op en ben ik blij om de dag te beginnen, blij om weer te mogen zijn wie ik ben en te mogen doen wat ik het allerliefste doe, zonder twijfel, zonder angst, zonder schuldgevoel, zonder schaamte.
Ik leef op mijn voorwaarden en weet precies wie ik ben, waar ik voor sta, wat ik nodig heb en waar ik naartoe wil. Zonder maskers, die heb ik achter me gelaten. Alles mag er zijn in mij; mijn kwetsbaarheid, mijn dikke puist op mijn neus, mijn niet perfecte lichaam, mijn harde werk (maar in balans), mijn spanning als ik iets voor het eerst doe, mijn tranen als ik geraakt word. Ik zie dat iedereen zijn verhaal heeft, dat we vaak reageren en doen zonder dat we daar invloed op hebben. En dat maakt dat ik mezelf en anderen accepteer zoals ze zijn.
Hoe het nu gaat?
De energie stroomt door mijn lichaam, waardoor ik weer kan genieten van het leven. Mijn pijn is meestal weg, en komt alleen terug als het mij iets wil vertellen. Ik ben er inmiddels dikke vrienden mee geworden, omdat het juist goed mij wil zorgen.
Ik slaap weer heerlijk, zodat mijn lichaam kan herstellen van de dag.
En ik leef met richting, ik weet wat ik wil en ik leef met veel plezier en enthousiasme. Ik geef mij volledig over aan wat het leven van mij wil en dat geeft zoveel rust vanbinnen en in mijn hoofd.
Ik sta 's ochtends op en ik denk: 'Yes' ik mag de dag weer beginnen.
Mijn stijl als coach
Als jij leert hoe je met jezelf in contact kan staan, zonder weg te lopen voor de realiteit, en met volledig omarmen van alle mooie en minder mooie kanten in jou en buiten jou, dan heb je de sleutel in handen voor een energiek en gelukkig leven.
Hoe ik werk? Met stevigheid, rust, kracht, wijsheid, direct maar respectvol en betrokken.